Sa harap ng salamin

Maaga akong nagising kaninang umaga. Actually, madaling araw pa lang ay gising na ako. Nope, hindi po ako sisimba dahil Palm Sunday. Ewan ko ba kung bakit, pero mula noong sinabi ni Mama ang "kanyang katotohanan," di na ako mapalagay-- late na ako kung matulog pero ang aga ko namang nagigising.

Sa harap ng salamin, sinuri ko kung may hawig ba kami ni Manny. Wala.

"Baka di kayo identical twins," sabi ni Mama sa akin noong isang araw.

"Baka di kami kambal," mabilis na dugtong ko.

"Sabi ng midwife, sure daw sya," mabilis ding dugtong ni Mama.

"Ma, bakla ako. Barumbado si Manny," sabi ko.

Di sya nakadugtong. End of conversation.

Wala nga kaming kahit katiting na hawig ni Manny. At kung totoo man na kambal kami, sino ang mas matanda sa amin. Kuya ko ba sya? O ate nya ako?

Litong-lito na ako. At sa harap ng salamin sa aking kwarto, kumanta ako.

Mahina na pagkanta, halos bulong lang.

Look at me
You may think you see
Who I really am
But you’ll never know me
Every day, is as if I play apart
Now I see
If I wear a mask
I can fool the world
But I can not fool
My heart

Medyo malakas na.

Who is that girl I see
Staring straight back at me?
When will my reflection show
Who I am inside?

Di ko alam ang sunod na linya. Hum na lang ako.

At sa huli, binirit ko na.

Who is that girl I see
Staring straight back at me?
Why is my reflection
Someone I don’t know?
Must I pretend that i’m
Someone else for all time?
When will my reflection show
Who I am ins--ahahaha

Biglang may katok sa pinto.

"Natutulog pa kami ng Papa mo," sabi ni Mama.