Ang Katotohanan

Hithit-buga. Hithit-buga. Hithit-buga.

Yan ang ginawa ng nanay sa harap ko.

“May importante akong sasabihin sayo anak,” sabi niya.

Sa isip ko: “Kung ganon e di sabihin nyo na, hindi yang binubugahan nyo ako ng usok.” Pero di ko nasabi.

“Alam mo ba na mahal na mahal kita?” sabi niya.

“OO naman, anak nyo ako e,” sagot ko.

Ngumiti lang sya. Tapos, isang hithit-buga na naman.

“Sige na Ma, sabihin nyo na ang sasabihin nyo. May lakad pa ako,” sabi ko.

“Saan ka na naman pupunta?” tanong niya.

“May lakad ang barkada,” sagot ko.

“Mas importante pa itong sasabihin ko kesa sa lakad na yan,” sabi niya.

“Kaya nga sabihin nyo na e,” mabilis na sabi ko.

Inumpisahan niya ang kwento. Kesyo nagkita raw sila ng isang dating kaibigan. Kesyo matagal-tagal raw silang di nagkita nito.

Sa isip ko uli: “E ano naman ang koneksyon nito sa sasabihin sa akin?”

“Etong kaibigang ito ay isang midwife,” sabi niya.

“Tapos?” tanong ko.

“Sya nagpaanak sa yo,” sagot ni Mama.

“Tapos?” tanong ko uli.

“Di na kami nagkita mula noong…” sagot niya.

“Mula noong ano?” nakukulitan na ako.

Biglang umiyak si Mama.

“Ma? Ano ba? Bakit ka umiiyak?” tanong ko.

Matagal bago sya nakasagot.

“Ngayon lang uli kami nagkita mula noong ibinigay ka nya sa akin,” sagot ni Mama.

Toink!

Ako naman ang hindi makaimik. Si Mama, iyak pa rin.

“Hindi kita totoong anak,” sabi nya.

“Ha?” tanong ko.

“OO, di kita totoong anak,” at inulit pa.

Sa isip ko uli: “Kung di lang kita nanay siguro ay nasuntok na kita.”

“Di kami magkaanak ng tatay mo kaya inampon ka namin,” sabi niya.

“Bakit ngayon nyo lang sinabi sa akin yan?” tanong ko.

“Ayaw ka namin masaktan,” sagot niya.

“E ano pala ginagawa nyo ngayon? Di ba sinasaktan nyo pa rin ako?” tanong ko.

Di sya sumagot. Iyak pa rin sya.

Matagal bago ako nakapagsalita.

“Sino pala ang tunay kong mga magulang?” tanong ko.

Matagal din bago sya nakapagsalita.

“Di ko alam,” sagot niya.

“Kung di nyo alam, sana ay di nyo na sinabi na ampon lang ako,” inis na ako.

“Pero alam ko kung sino kakambal mo,” sabi niya.

Sa isip ko uli: “Aba Super Twins pa ang drama ko ngayon.”

“Sino?” mahina lang ang boses ko.

“Si Manny Pacquiao,” sagot niya.

Sa isip ko uli: “Mama, isa kang baliw.”